Мен бессайысшы боламын

  Апасы Темірді маңдайынан иіскеп, еркелете бауырына қысты.
  – Әлгі мылтығың не, түсіндіріп айтшы, – деді ол Темірге қарап.
  – Апа, біз бүгін бірінші рет тирде мылтық аттық.
  – Ат спортын қойдың ғой?
  – Жоқ, оған да қатысамын.
  – Мүмкін, онда суға жүзуді тоқтататын шығарсың! – деді таңдана.
  – Неге? Оны да тастамаймын. Мен бессайысшы клубына барып жүрмін ғой.
  – Сонда осының бәріне баруға уақытты қайдан табасың? Әр нәрсенің басын бір шаламын деп жүріп, ақырында бәрінен жұрдай боларсың. Оныңды қой. Оқуыңды оқы, спорттың бір түрімен айналыссаң да жетер.
  – Апа, бір әңгіме айтайын, тыңдаңызшы, – деді Темір қиыла өтініп.
  – Ал, айта ғой, – деп, апасы баласына сынай қарады.
  – Ерте, ерте, ертеде ме, әлде біздің осы заманымызда ма, бір жерде соғыс болып жатыпты, – деп, Темір сәл жымия сөйледі. Ол әңгіме айтқанды да жақсы көретін. – Сонда әскердің шағын бір тобы жау қоршауында қалып қойыпты. Бір офицер атысып-шабысып жүргенде астындағы аты мерт болып*, өзі өзеннен малтып өтіп, одан әрі жаяу жүгіріп, әскердің негізгі тобына хабар жеткізеді. Осыдан кейін спорттың бессайыс деген түрі пайда болыпты.
  – Сенің де сондай болғың келеді ғой, шамасы, солай ма?
  – Иә.
  – Жарайды, балам, «Талапты ерге нұр жауар» деген, талабыңа жет, – депті апасы.