Ертеде бір шал төрт ұлын шақырып, былай депті:
– Кімнің ақылы мен байлығы сай болса, сол мұрагерім* болады. Маған байлықтарың мен ақылдарыңды көрсетіңдер, – депті.
Үлкен ұлы асыл тасты жүзік салған қолын көрсетіп:
– Міне, менің байлығым. Кім бай болса, сол ақылды, – депті.
Екінші ұлы асыл киімдерін киіп келіп:
– Мына киімді көргендер ақылым мен байлығымның алдында бас иеді, – дейді.
Үшінші ұлы асыл тастармен әшекейленген белдігін буынып:
– Мұндай белдікті ешкім де буынып көрген жоқ, – дейді,
Әкесі үлкен балаларына қарап басын шайқайды. Ең кіші ұлына қарап:
– Сен қандай байлығыңмен мақтанасың? – дейді.
Сонда кенжесі:
– Менде тек еңбексүйгіш екі қолым, қайрат-жігерге толы жүрегім бар, – депті.
Шалға кенже ұлының жауабы ұнайды. Ол өзінің мұрагері болады деп кенже ұлын атапты.