Монологті мұқият тыңда.

Күй қадірін кім білген? Тыңдадым. Ұққан сияқтымын. Бірақ көкірегіме құя алмадым. Домбыра қонбай қойды маған. Не істемеді дейсіз. Қай пернеден соң қай пернені басу керегін, қай тұста неше рет қағу қажетін жаттап та көрдім.

Бір жаттайсың. Екі жаттайсың. Қашанғы жаттай бересің. Басыма шелпек жастап, қойныма домбыра алып ұйықтап та көрдім. Менің түсіме домбыра да, шелпек текірмеді. Әйтеуір сол күні өзіме домбырашылық өнердің ешқашан дарымайтынына нақ сеніп ояндым…

Мұхтар Мағауин